Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Η ζωή είναι ωραία!

Την περασμένη Πέμπτη τις 4 τελευταίες ώρες, το πρόγραμμα έλεγε "ΤΑΙΝΙΑ". Και όχι όποια κι όποια, αλλά το "Η ζωή είναι ωραία" με τον αξιολάτρευτο και ταλαντούχο Ρομπέρτο Μπενίνι.
Προλάβαμε θέσεις στην πρώτη πρώτη σειρά. (βέβαια! ποιός ξέρει από ποιότητα για να θέλει να δει κιόλας.... οι περισσότεροι κάθονταν πίσω πίσω και κοιμόντουσαν όρθιοι..)

Δεν θέλω να σταθώ τόσο στο γεγονός ότι λάτρεψα την ταινία ή σ'οτιδήποτε άλλο.
Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι η δύναμη του ανθρώπου. Όσοι έχετε δει την ταινία καταλαβαίνεται τι θέλω να πω. Για όσους δεν την έχετε δει, θα κάνω μια επεξήγηση...
Ο Ρομπέρτο Μπενίνι υποδίεται έναν Εβραίο που τον έπιασαν μαζί με το παιδί του οι Γερμανοί στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο και τους στέλνουν σε στρατόπεδο συγκέντροσης. Εκεί βρίκεται και η γυναίκα του. (δεν ήταν Εβραία, απλά ήθελε να βρίσκεται με την οικογένεια της). Εκεί, ο πατέρας προσπαθεί με κάθε τρόπο να μην καταλάβει το παιδί του πού βρίσκεται και τι πρόκειται να γίνει. Τον πείθει ότι είναι σε ταξίδι για τα γεννέθλιά του και ότι έχουν πάρει μέρος σ'ένα παιχνίδι όπου όποιος μαζέψει τους πιο πολλούς πόντους θα κερδίσει ένα αληθινό τανκ. Έτσι, το παιδί, μέχρι την τελευταία στιγμή που μπένουν μέσα στο στρατόπεδο οι Αμερικανοί στρατιώτες για να σώσουν τους τελευταίους επιζώντες, θεωρεί ότι εκείνος και ο πατέρας του κέρδισαν το παιχνίδι.
Ο πατέρας, πέθανε στην προσπάθειά του να προστατέψει το παιδί του από τους Γερμανούς.

Έτσι λοιπόν βλέπουμε την δύναμη και την θέληση του ανθρώπου.

Το μήνυμα όμως που πήρα εγώ είναι πως εκείνοι οι άνθρωποι που δεν ήξεραν αν θα ζουν την επόμενη μέρα και έκριβαν μια ελπίδα μέσα τους. Ενώ εμείς (η γενιά μας) έχουμε σχεδόν τα πάντα και πάλι είμαστε δυσαρεστημένοι και επιθυμούμε ακόμα περισσότερα.


αυτά είχα να πω σήμερα
καλό σας απόγευμα! :*
  

Κυριακή 8 Απριλίου 2012

για την γλυκιά συνονόματη!

γλυκιά συνονόματη <3
ποτέ μην σκέφτεσαι πως δεν είσαι αρκετά καλή για κάποιον..... ρώτα μας κι εμάς, τους αναγνώστες και φίλους σου, που βλέπουμε τι μπορεί να βγει απ'αυτή την καρδιά και αυτη την ψυχή που κουβαλάς!! και πίστεψε με είναι αρκετάαα! και ιδικά αυτή η ταπινότητά σου είναι μια από τις αρετές σου....
καταλαβαίνω τι περνάς... ξέρω πώς είναι ν'αγαπάς κάποιον, να αναπνέεις γι'αυτόν αλλά κάποιο εμπόδιο να υπάρχει ανάμεσά σας! μα πρέπει να σηκωθείς και να στηριχτεις στα δικά σου πόδια! είτε υπάρχει ένας πρίγκιπας δίπλα σου είτε όχι! έτσι κι αλλιώς οι πρίγκιπες έρχονται και αντιπαρέρχονται... ξανά και ξανά! Ξέρω ότι μπορεί να πεις ότι τον αγαπάς και δεν πρόκειται να το ξεχάσεις τόσο εύκολα!

Μα ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός, και μπορεί να λυτρώσει κάθε είδους πληγή!
Και σ'το λέω εγώ αυτό, που καθόμουν και τον περίμενα και έκλαιγα για αυτόν, όλοι μου έλεγαν να προχωρήσω κι εγώ τους έβριζα... (ελπίζω να μην με βρίζεις (πολύ) )
Γι'αυτό, γλυκιά συνονόματη ΧΑΜΟΓΕΛΑ! Όπως μας χαμογελάει ο ήλιος αυτήν την ηλιόλουστη μέρα! (εξάλλου είμαστε τα παιδιά της Crest <3)
Χαμογέλα γιατί το αξίζεις και γιατί σου πάει!
Χαμογέλα γιατί μόνο έτσι θα καταφέρεις να είσαι χαρούμενη!


ευχαριστώ για την έμπνευση!! :))