Αν μου τηλεφωνουσες....

Πόσο υπεροχα ήταν χτες??

Βολτίτσα στο κέντρο και ζεστή σοκολάτα

βλακίες και πειράγματα!

Κι αυτό το περπάτημα στη βροχή!

πόσο αξέχαστο θα μου μείνει...

να έχουμε γείνει παπιά!
6 άτομα και μόνο μια ομπρέλα!

Κι όμως, ακόμα κι όταν λέγαμε βλακίες με τα παιδιά

εσύ μου έλειπες..

<<Δεν θα τηλεφωνήσει! Δεν θα τηλεφωνήσει!>>

έλεγα και ξανάλεγα...

<<Θα τηλεφωνήσει>> έλεγε η Η*

Είχε δίκιο

γιατί τηλεφώνησες...

η φωνή σου, μπάσα και καθισυχαστική...

Μιλήσαμε λίγα λεπτά μόνο

κι όμως η διάθεση μου ήρθε τα πάνω κάτω!

Κι όταν γύρισα σπίτι τηλεφώνησες ξανά 

με ηρέμισες, σταμάτησα να κλαίω και σου μίλησα..

<<Δεν μου αρέσουν τα ψέματα, απλά τα σιχένομαι>>

είχες πει κάποια άλλη φορά, θυμάσαι;

Σου είπα λοιπόν την αλήθεια...

Ξέρω ότι απογοητεύτηκες και δεν σε αδικώ..

έλα λίγο στην θέση μου όμως

αν μπορεις...

Ίσως να μην θες να μου ξαναμιλήσεις,

αλλά τώρα ξέρεις, βλέπεις ποια είμαι...

Δεν ξανατηλεφώνησες, μα δεν πειράζει

όπως είπα δεν σε αδικώ

αλλά αν μου τηλεφωνούσες, θα άλλαζαν όλα

θα ήξερα ότι με θες πραγματικά...

Θέλω να σου μιλήσω, θέλω να' μαι μαζί σου
Και να σε αποκοιμίσω, να' μαι η αναπνοή σου
Έτσι να με ακούσεις, μη μ' αφήσεις να φύγω
Μ' έρωτα να με λούσεις, αν ερχόσουν για λίγο

Αν μου τηλεφωνούσες θάνατος η φωνή σου
Που δεν ξεχνάω ποτέ
Έτσι που με φιλούσες λες και ήμουν ζωή σου
σαν να 'πες σ' όλα ναι

Πνίγομαι σε πελάγη, χέρι σου πια δε φτάνω
Τόσο μεγάλα λάθη, μα μέσα σου τα χάνω
Θέλω εδώ να μένω, που σ' έχω αγαπήσει
Κι ούτε καταλαβαίνω, αν έχουμε χωρίσει