5 και σημερα.!

Λοιπόν, έχουμε και λέμε!
Σε λιγότερο απο μια βδομάδα θα βρίσκομαι αρκετά μακρυά από εδώ! Επιτέλους, θα κάνω το πρώτο μου ταξίδι μακρυά από το πανέμορφο νησί μας χωρίς τους γονείς μου. Μην με παρεξηγήται! Δεν είναι ότι δεν αγαπώ τον τόπο μου ή τους γονείς μου. Απλά, αυτή τη στιγμή με πλημηρίζει μια επιθυμία για ελευθερία και ανεξαρτητοποίηση.
Βέβαια, το καλύτρο είναι ότι μ'αυτήν την εκδρομή θα'ρθω κοντά σου Θ*<3 μετά από τόσο καιρό.
Ακόμα θυμάμαι την μέρα που έφυγες και τ δάκρυα που κυλούσαν κι απ'τα δικά μου μάτια, κι απ'τα δικά σου. Μα όχι! δεν θα μιλήσω για εκείνη τη μέρα. Όχι, γιατί πονάω. Καλύτερα να λέω για τις μέρες που έρχονται...! Γιατί αυτές θα είναι χαρούμενες!
όπως και οι προηγούμενες.... Οι μέρες σ'ένα λευκό θρανίο γεμάτο καρδούλες ζωγραφισμένες με μολύβι, και τεστ και μαθηματα και βλακιες! Αλλά θα 'ρθουν κι αλλες τέτοιες! Θυμάσαι που σ'το είχα υποσχεθεί; Που σου είχα πει ότι δεν γλιτώνεις έτσι εύκολα από εμένα; Να 'μαι λοιπόν! Υλοποιώ όλες μου τις υποσχέσεις!
Θα είμαι εκεί! <3