ξανά και ξανά

Μετά από τόσο καιρό, εδώ είμαι και πάλι αγαπημένοι αναγνώστες! Είμαι σίγουρη ότι μου λείψατε πιο πολύ απ' ό,τι σας έλειψα εγώ, αλλά τέλος πάντων είμαι πίσω με μια καινούρια ανάρτηση και ανανεομένο ιστολόγιο... Έχω τόσο καιρό να γράψω, το ξέρω. Κάτι οι εξετάσεις, κάτι το ότι ήμουν χωρίς υπολογιστή ένα μήνα και βάλε, έχω να γράψω από το Φλεβάρη.
Τέλος πάντων... Το πρώτο πράγμα που θέλω να μοιραστώ μαζί σας μετά το come back μου είναι ένα ποιήμα που έγραψα σε περίοδο που ήμουν "τσιμπιμένη" με κάποιον. Να σας πω την αλήθεια, νομίζω πως δεν είμαι πια... νομίζω πως τα μπέρδεψα για άλλη μια φορά αλλά αυτό που έγραψα βγήκε καλό (όπως είπαν και τα λιγοστά άτομα που διάβασαν το χειρόγραφο) κι έτσι το αναρτώ κι εδώ και το αφιερώνω σε όλους εσάς που όπως κι εγώ ακόμα αναρωτιέστε αν ποτέ θα βρείτε ή αν υπάρχει εντέλει αυτό που ο κόσμος ονομάζει <<το άλλο μου μισό>>:

(Το παρακάτω είναι εμπνευσμένο από το ποίημα του Ρίλκε "Ξανά και ξανά")

ξανά και ξανά

εσένα θα ερωτεύομαι

ακόμα κι αν γυρίζω συνεχώς

σ'ένα πάλι θα καταλήξω

το γέλιο σου θ' ακούσω

ξανά και ξανά

και θα καταλάβω

πως εσύ είσαι αυτός που ονειρευόμουν

εσύ

η πρώτη και η τελευταία σκέψη της ημέρας

εσύ

που ένα σου χαμόγελο αρκεί

ξανά και ξανά

 όλον τον πόνο μου να διώξει

το άγγιγμά σου βάλσαμο

για μια καρδιά που είναι δικιά σου

και το βλέμμα σου

που συναντιέται ξανά και ξανά με το δικό μου

τυχαία

στο πιο μαλακό σύννεφο μ'ανεβάζει

ψηλά, στον έβδομο ουρανό

ξανά και ξανά

εσένα θα ερωτεύομαι

ακόμα κι αν γυρίζω συνεχώς

σ'εσένα θα καταλήξω

πάλι.

φιλιά σε όλους και όλες :*

Δεσποινίς Άγνωστη