-Τι φοβάσαι πιο πολύ; την ρώτησε με τα μάτια κλειστά κι ένα πονηρό χαμόγελο στα χείλη.
-Τα όνειρα, απάντησε εκείνη.
-Τα όνειρα; αναφώνησε ανοίγοντας κατάπληκτος τα μάτια του. Την κοίταξε και βρήκε μια έκφραση ειληκρινη και ώρημη στο πρόσωπο της. Είναι η πιο χαζή απάντηση που έχω πάρει ποτέ. Γιατί να φοβάτε κανείς τα όνειρα; γέλασε.
-Άστο! Δεν μπορείς να καταλάβεις, είπε και σηκώθηκε να φύγει όμως εκείνος την τράβηξε πάλι κάτω. Την αγκάλιασε.
-Συγνώμη. Πες μου τώρα, γιατί απ'όλα τα πράγματα στον κόσμο εσύ φοβάσαι τα όνειρα, τι τρομακτικό έχουν;
-Τα φοβάμαι γιατί δεν μπορώ να τα κάνω... Κι όταν τα κάνω δεν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Ένας ένας οι 'ανθρωποι φεύγουν από δίπλα μου.... χωρίς να ξέρω αν ήμουν εγώ αυτή που έφταιξε ή απλώς είμαι ένα πιόνι, σε ένα από τα ηλίθια παιχνίδια των ανθρώπων.., κατάλαβες τώρα γιατί με φοβήζουν; Γιατί το μέλλον ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου φέρει... Πάντα βρήσκει έναν τρόπο να σε εκπλήξει!
-Μην φοβάσε, την αγκάλιασε πιο σφηχτα και φίλησε τα χείλη της. Θα είμαι εδώ για σένα για πάντα...
-Θα είναι; ρώτησε βουβα τον εαυτό της.
και ποιος ξέρει αν θα είναι! εξάλλου, τίποτα δεν κρατάει για πάντα.... κι εγώ φοβάμαι τα όνειρα, δεν ντρέπομαι να το πω! φοβάμαι το άγνωστο... αλλά λυπάμαι, δεν μπορώ να μην ονειρευόμαι τα βράδυα καθως ξαπλώνω το κραβάτι μου και κοιτάω παλιές φωτογραφίες στον απέναντι τοίχο να φωτίζονται απο το μικρό πορτατίφ. Δεν μπορώ να σταματήσω να ονειρεύομαι όταν βλέπω απ'το παράθυρο την βροχή να ξεπλένει τις αμαρτυές και τις λύπες των ανθρώπων. Δεν μπορώ να σταματήσω να ονειρεύομαι γιατί δεν θέλω να σταματήσω χάρη σ'έναν φόβο... Βγες από το καβούκι σου και ξεπέρασε τους φόβους σου... Δεν πειράζει αν αποτύχεις.. μην φοβάσε! Τουλάχιστον, γερνόντας θα έχεις και κάτι να θυμάσε εκτός από φόβους και δυσταγμούς..... όσο για τους ανθρώπους; Μπορεί να μην έχεις τώρα εκείνους που θα ήλπιζες ή όλοι να έχουν αλλάξει, όμως μην ξεχνάς ότι κάπου σ'αυτον τον πλανήτη υπάρχει κάποιος για εσένα... Το βράδυ λοιπόν που θα κοιμηθεις ονειρέψου τον λίγο... που ξέρεις, μπορεί όταν θα ξυπνήσεις να είναι εκεί!
-Τα όνειρα, απάντησε εκείνη.
-Τα όνειρα; αναφώνησε ανοίγοντας κατάπληκτος τα μάτια του. Την κοίταξε και βρήκε μια έκφραση ειληκρινη και ώρημη στο πρόσωπο της. Είναι η πιο χαζή απάντηση που έχω πάρει ποτέ. Γιατί να φοβάτε κανείς τα όνειρα; γέλασε.
-Άστο! Δεν μπορείς να καταλάβεις, είπε και σηκώθηκε να φύγει όμως εκείνος την τράβηξε πάλι κάτω. Την αγκάλιασε.
-Συγνώμη. Πες μου τώρα, γιατί απ'όλα τα πράγματα στον κόσμο εσύ φοβάσαι τα όνειρα, τι τρομακτικό έχουν;
-Τα φοβάμαι γιατί δεν μπορώ να τα κάνω... Κι όταν τα κάνω δεν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Ένας ένας οι 'ανθρωποι φεύγουν από δίπλα μου.... χωρίς να ξέρω αν ήμουν εγώ αυτή που έφταιξε ή απλώς είμαι ένα πιόνι, σε ένα από τα ηλίθια παιχνίδια των ανθρώπων.., κατάλαβες τώρα γιατί με φοβήζουν; Γιατί το μέλλον ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου φέρει... Πάντα βρήσκει έναν τρόπο να σε εκπλήξει!
-Μην φοβάσε, την αγκάλιασε πιο σφηχτα και φίλησε τα χείλη της. Θα είμαι εδώ για σένα για πάντα...
-Θα είναι; ρώτησε βουβα τον εαυτό της.
και ποιος ξέρει αν θα είναι! εξάλλου, τίποτα δεν κρατάει για πάντα.... κι εγώ φοβάμαι τα όνειρα, δεν ντρέπομαι να το πω! φοβάμαι το άγνωστο... αλλά λυπάμαι, δεν μπορώ να μην ονειρευόμαι τα βράδυα καθως ξαπλώνω το κραβάτι μου και κοιτάω παλιές φωτογραφίες στον απέναντι τοίχο να φωτίζονται απο το μικρό πορτατίφ. Δεν μπορώ να σταματήσω να ονειρεύομαι όταν βλέπω απ'το παράθυρο την βροχή να ξεπλένει τις αμαρτυές και τις λύπες των ανθρώπων. Δεν μπορώ να σταματήσω να ονειρεύομαι γιατί δεν θέλω να σταματήσω χάρη σ'έναν φόβο... Βγες από το καβούκι σου και ξεπέρασε τους φόβους σου... Δεν πειράζει αν αποτύχεις.. μην φοβάσε! Τουλάχιστον, γερνόντας θα έχεις και κάτι να θυμάσε εκτός από φόβους και δυσταγμούς..... όσο για τους ανθρώπους; Μπορεί να μην έχεις τώρα εκείνους που θα ήλπιζες ή όλοι να έχουν αλλάξει, όμως μην ξεχνάς ότι κάπου σ'αυτον τον πλανήτη υπάρχει κάποιος για εσένα... Το βράδυ λοιπόν που θα κοιμηθεις ονειρέψου τον λίγο... που ξέρεις, μπορεί όταν θα ξυπνήσεις να είναι εκεί!
σκέψεις..δεν θέλω να περνάει καν από το μυαλό μου πως υπάρχει η περίπτωση να τον χάσω..προτιμώ να κλείνω τα μάτια μου και να ονειρεύομαι..φοβάμαι και εγώ τα όνειρα αλλά τι θα κάναμε χωρίς αυτά..?μας δίνουν την μοναδική ευκαιρία να ζούμε σε μία διαφορετική πραγματικότητα..την δική μας..
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια :*