κρυμμένη μελωδία

Ακούω τη μελωδία σου από μακρυά

υπόκωφη και ζεστή .

Ψάχνω στους διαδρόμους δειλά να σε βρω.

Τρέχω κι ανοίγω τις πόρτες,

ψάχνω, ψάχνω.

Δεν είσαι πουθενά.

Μα η μουσική δυναμώνει.

Με καλεί.

Το ξέρω ότι είσαι εσύ,

το αισθάνομαι.

Μου φωνάζει να πάω κοντά σου,

να τρέξω να σε βρω.

Τα αφτιά μου βουίζουν,

το βλέμμα μου θολώνει.

Το κεφάλι μου πάει να σπάσει.

Δεν σε βρίσκω πουθενά.

Πού είσαι;

Αφού σε ακούω, δεν μπορεί να είσαι μακρυά!

Πού είσαι;

Κάτω από τον ίδιο ουρανό

Σ'αγάπησα.

Μα εσύ αγάπησες κάποια άλλη.

Κι αυτό με έκανε χίλια κομμάτια.

Δεν μπορώ να το ξεχάσω.

Λυπάμαι.

Ζούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό.

Κοιτάμε κι οι δυο τα ίδια αστέρια.

Όμως εσύ σκέφτεσαι άλλη όταν τα κοιτάς,

όχι εμένα.

Γι'αυτό μην μου λες πως μ'αγαπάς.

Μην μου το ξαναπείς ποτέ.

Μην λες ψέματα,

δεν πρέπει.

Όνειρα που δεν έγιναν πραγματικότητα ποτέ.

Αγγίγματα που δεν τα θυμάσαι τωρα πια,

λόγια που ξέχασες να πεις

και φιλιά που δεν ήθελες να δώσεις.

Ζούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό,

μα είμαστε ξένοι.