νόμιζα....

Όλα ξεκίνησαν πριν την αλλαγή...
πριν την μεγάλη αλλαγή...

Είμασταν φίλοι, ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα εγώ...
Ακόμα θυμάμαι τις ατέλιωτες συζητήσεις....
στο τηλέφωνο, στα διαλείμματα, τα Σάββατα....
Νόμιζα ότι είμασταν φίλοι....

όμως, όταν ήρθε η ώρα να σε υπερασπιστώ, το έκανα...
Σε υπερασπίστηκα με όλη μου την ψυχή...
πολέμησα για σένα...
σου είπα ότι τα γεγονότα δεν ήθελα να επιρρεάσουν την σχέση μας...
γιατί για μένα σήμαινες πολλά...
νόμιζα ότι είμασταν φίλοι....

όταν ήρθε η δική σου σειρά,
δεν προσπάθησες!
Δεν πολέμησες για μένα...!
όταν ήρθε η σειρά σου
έκανες πίσω και τον άφησες να λέει όλα αυτά τα πράγματα για μένα...
Γιατί;
μήπως κι εσύ τα ίδια πίστευες;

νόμιζα, ........
νόμιζα ότι είμασταν φίλοι

Πατρίδα

Λοιπόν
αγρίεψε ο κόσμος
σαν καζάνι που βράζει
σαν το αίμα που στάζει
σαν ιδρώτας θολός
Πότε-πότε γελάμε
πότε κάνουμε χάζι
και στα γέλια μας μοιάζει
να γλυκαίνει ο καιρός
Μα όταν κοιτάζω τις νύχτες
τις ειδήσεις να τρέχουν
ξέρω ότι δεν έχουν
νέα για να μου πουν
Ήμουν εγώ στη φωτιά
ήμουν εγω η φωτιά
είδα το τέλος με τα μάτια ανοιχτά
Είδα τον πόλεμο φάτσα
τη "φυλή" και τη "ράτσα"
προδομένη από μέσα
απ' τους πιο πατριώτες
να'χουν τη μάνα μου αιχμάλωτη
με το όπλο στο στόμα
τα παιδιά τους στολίζουν
σήμερα τη βουλή
Κάτω από ένα τραπέζι
το θυμάμαι σαν τώρα
με μια κούπα σταφύλι
στου βομβαρδισμού την ώρα
είδα αλεξίπτωτα χίλια
στον ουρανό σαν λεκέδες
Μου μιλούσε ο πατέρας μου
να μην φοβηθώ
"Κοίταξε τι ωραία που πέφτουν!
Τι ωραία που πέφτουν"
Είδα γονείς ορφανούς
ένας παππούς απ'τη Σμύρνη
στη Δράμα πρόσφυγας πήγε
να βρει βουλγάρικη σφαίρα
κι ο άλλος Κύπριος φυγάς
στο μαύρο τότε Λονδίνο
στα 27 του στα 2
τον έκοψαν οι ναζί
Είδα μισή Λευκωσία
βουλιαγμένη Σερβία
στο Βελιγράδι ένα φάντασμα
σ'άδειο ξενοδοχείο
αμερικάνικες βόμβες
και εγώ να κοιμάμαι
αύριο θα τραγουδάμε
στης πλατείας τη γιορτή
Είδα κομμάτια το κρέας
μες τα μπάζα μιας πόλης
είδα τα χέρια, τα πόδια
πεταμένα στη γη
είδα να τρέχουν στο δρόμο
με τα παιδιά τους στο ώμο
κι εγώ τουρίστας
με βίντεο και φωτογραφική
Εδώ στην άσχημη πόλη
που απ'την ανάγκη κρατιέται
ένας λαός ρημαγμένος
μετάλλια ντόπας ζητάει
Ολυμπιάδες κι η χώρα
ένα γραφείο τελετών
θα σου ζητήσω συγνώμη
που σε μεγάλωσα εδώ
Τους είχα δει να γελάνε
οι μπάτσοι κι απ'την Ομόνοια
να πετάν δακρυγόνα στο πυροσβεστικό
Στο παράθυρο-εικόνισμα
άνθρωποι σαν λαμπάδες
και τα κανάλια
αλλού να γυρνούν το φακό
Και είδα ξεριζομένους
να περνούν τη Γραμμή
για μια πόρνη φτηνή
ή για καζίνο και πούρα
Έτσι κι αλλιώς μπερδεμένη
η πίστη μας η καημένη
ο Σολωμός με Αρμάνι
και την καρδιά ανοιχτή
Δεν θέλω ο εαυτός μου
να'ναι τόπος δικός μου
ξέρω πως όλα αν μου μοιάζαν
θα'ταν αγέννητη η γη
Δεν με τρομάζει το τέρας
ούτε κι ο άγγελός μου
ούτε το τέλος του κόσμου
Με τρομάζεις εσύ
Με τρομάζεις ακόμα
οπαδέ της ομάδας
του κόμματος σκύλε
της οργάνωσης μάγκα
διερμηνέα του Θεού
ρασοφόρε γκουρού
τσολιαδάκι φτιαγμένο
προσκοπάκι χαμένο
Προσεύχεσαι και σκοτώνεις
τραυλίζεις ύμνους οργής
Έχεις πατρίδα το φόβο
γυρεύεις να βρεις γονείς
μισείς τον μέσα σου ξένο
Κι όχι
δεν καταλαβαίνω
δεν ξέρω που πατώ
και πού πηγαίνω
http://www.youtube.com/watch?v=UcvkRZJCMaY 

Ένα τραγούδι που εκφράζει πολλά...
Εκφράζει την κατάσταση της σημερινής κοινωνίας...
Ένα τραγούδι από έναν αληθινό καλλιτέχνη...
Κάποιον που περνάει μηνύματα μέσα απ'τα τραγούδια του...



Δεσποινίς Άγνωστη

Distance..

Η απόσταση που έχει να κάνει μόνο με χιλιόμετρα είναι η πιο απλή..
Κάποιος είναι μακρυά, σου λείπει, πονάς... Τον θέλεις εδώ.. Όμως αγάπη μπορεί να υπάρχει ακόμα κι αν δύο άνθρωποι είναι πολύ-πολύ μακρυά.

Η απόσταση όμως δεν έχει να κάνει μόνο με χιλιόμετρα...
Μπορεί κάποιος να ζει στην ίδια πόλη με σένα, στην ίδια γειτονειά ή ακόμα και να κάθεται δίπλα σου και να τον νιώθεις τόσο μακρυά... Ενώ στην πραγματικότητα είναι τόσο... μα τόσο κοντά που μ'ένα τέντωμα του χεριού σου φτάνεις να τον αγγίξεις στον ώμο.

Η απόσταση με την μεταφορική της ένοια είναι πιο σημαντική απ'ότι με την κυριολεκτική.

Κάποιες άλλες φορές, ενώ δεν υπάρχει απόσταση ανάμεσα σε δυο ανθρώπους πρέπει να υπάρξει για το καλό ενός απ'τους δύο... Γιατί όσο κι αν αγαπάς κάποιον, μερικές φορές δεν είναι για σένα... άθελά του σου κάνει κακό.. σε πληγώνει... σε καταστρέφει...

Και δεν μιλάω μόνο για την ερωτική αγάπη...
Κάποιες φορές ακόμα και στην φιλία υπάρχουν κάθε είδους αποστάσεις...

 The sun is filling up the room
And I can hear you dreaming
Do you feel the way I do right now?
I wish we would just give up
Cause the best part is falling
Call it anything but love
And I will make sure to keep my distanceSay "I love you" and you're not listening
How long can we keep this up, up, up?
And please don't stand so close to me
I'm having trouble breathing
I'm afraid of what you'll see right nowI give you everything I am
All my broken heart beats
Until I know you understand
And I will make sure to keep my distance
Say "I love you" and you're not listening
How long can we keep this up, up, up?
And I keep waiting
For you to take meYou keep waiting
To say what we have
So I make sure to keep my distance
Say "I love you" and you're not listeningHow long can we keep this up, up, up?
Make sure to keep my distance
Say "I love you" and you're not listening
How long til we call this love, love, love?






Υ.Γ. Ξέρω ότι μιλάω λίγο αόριστα... Είναι επειδή δεν μπορώ να βάλλω σε τάξη τις σκέψεις μου τον τελευταίο καιρό... Απλώς ελπίζω να ήταν ένα καλό come-back μετά από τόσο καιρό που είχα να γράψω...

Δεσποινίς Άγνωστη

Please... DON' T be fake!

Ειλικρινά σε κάποιους ανθρώπους θα ήθελα να την φωνάξω αυτή τη φράση:<<Please, don't be fake>>... Δηλαδή ποιο το νόημα του να παριστάνεις συνέχεια τον/την καλό/ή, τον/την ευγενικό/ή, τον συνεχώς άνετο ; Γιατί να παριστάνεις ότι νοιάζεσαι για τους πάντες (ενώ στην πραγματικότητα σε νοιάζει μόνο η πάρτη σου), ότι είσαι μεγαλόκαρδος/η και ότι γενικότερα δεν έχεις κανένα ελλάτωμα; Κάθε τι δικό σου (ΝΑΙ ακόμα και τα ελλατώματα) είναι μέρος της προσωπικότητας σου... μην τα κρύβεις...
Δεν είναι λογικό να βρίσκεσαι με κάποιον που σου σπάει κυριολεκτικά τα νεύρα, δεν τον συμπαθείς καθόλου και να του μιλάς λες και είναι κολλητός σου! Αυτό είναι υποκρισία! Εντάξει δεν λέω να τον βρίζεις με το καλημέρα... Ένα τυπικό χαμόγελο αρκεί! τίποτα παραπάνω αν δεν το νιώθεις....
Δεν γίνεται να τους συμπαθείς όλους! Δεν γίνεται να μην υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που να αντιπαθείς!
Επείσης, δεν γίνεται να παριστάνεις συνέχεια ότι έχεις κάποια κουλτούρα ή ότι τα ξερεις όλα!
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΑ ΞΕΡΕΙ ΟΛΑ!!  

Το μήνυμα που θέλω να περάσω είναι ότι η αυθεντικότητα και ο αυθορμιτισμός είναι ότι καλύτερο υπάρχει σε μια προσωπικότητα!

~ελπίζω να βοήθησα κάποιους που έχουν πρόβλημα στο να δείχνουν τον αληθινό τους εαυτό~

Μ@Λ@ΚΟΜαγνήτης

Έχω βαρεθεί να ακούω κορίτσια να αναστενάζουν και να αναρωτιούνται :<<Μα γιατί να έχω τον Μ@Λ@ΚΟΜαγνήτη??>>.
Ειληκρινά δεν καταλαβαίνω γιατί σκέφτονται έτσι....

Καταλαβαίνω ότι ίσως έχουν πέσει πολλές φορές πάνω σε αγόρια που τις πλήγωσαν, κι αυτό δεν είναι λίγο για την καρδιά μιας κοπέλας. Αλλά για να έχει μπει κάποιος στην ζωή σου, και σε έχει καταφέρει να τον αγαπήσεις και μετά να σε πληγώσει, πάει να πει ότι εσύ του έδωσες το δικαίωμα να μπει στην καρδιά σου.
Δεν λέω να είσαι επιφιλακτική με όλους, αλλά μερικές από εμάς τα γυρεύουμε. Ας πούμε, ξέρεις ότι κάποιος δεν είναι και το καλύτερο παιδι, δηλαδή έχεις ακούσει ότι είναι ο γόης του σχολείου, τις αλλάζει σαν τα πουκάμισα τις γυναίκες. ΤΙ σε κάνει να πιστέψεις ότι θα είναι διαφορετικά με εσένα;;; Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα! Αν σου αποδείξει ότι δεν είναι αυτό που νόμιζες οκ! αλλά μην παρασύρεσαι με την πρώτη ευκαιρία.... Και μετά κάθεσαι και μυξοκλαίς που πέφτουν πάνω σου όλοι οι βλάκες! Μήπως όμως, πέφτεις εσύ πάνω τους;
Υπάρχουν και κάποια άλλα αγόρια όμως που μπορούν να σε κάνουν ευτυχισμένοι. Μπορεί να μην είναι τα πιο όμορφα στο σχολείο, ούτε πολύ γυμνασμένα. Μπορεί να μην έχουν αυτοπεπήθηση και αυτό το πονηρό βλέμμα (που πρέπει να το παραδεχτώ ότι ειναι σέξυ). Παρόλ'αυτά μπορεί να έχουν κάτι που μπορεί να αγαπήσεις...Και λέω "μπορεί" και "μπορεί" γιατί τίποτα δεν είναι σίγουρο με τις ανθρωπινες σχέσεις. Τίποτα δεν είναι σίγουρο με τα αγόρια που είναι ανώριμα και πολλές φορές δεν δείχνουν καν τα συναισθηματά τους. Τίποτα δεν είναι σίγουρο με εμάς τα κορίτσια που σκεφτόμαστε τόσο σύνθετα και περιμένουμε τα πάντα από τους άλλους...

Κι αν τώρα πιστεύεις ότι δεν μπορείς να βρεις κανέναν να σου ταιριάζει ή να σ'αγαπάει όπως εσύ κάπου εκεί έξω υπάρχει το άλλο σου μισό, ο πρίγκιπάς σου. Ίσως να μην είναι πάνω σε άσπρο άλογο, αλλά σε κόκκινο μηχανάκι. Ένα είναι σίγουρο: Η ευτυχία υπάρχει, αρκεί να την αναζητήσεις...

Φιλιά πολλά

Δεσποινίς Άγνωστη

Η ζωή είναι ωραία!

Την περασμένη Πέμπτη τις 4 τελευταίες ώρες, το πρόγραμμα έλεγε "ΤΑΙΝΙΑ". Και όχι όποια κι όποια, αλλά το "Η ζωή είναι ωραία" με τον αξιολάτρευτο και ταλαντούχο Ρομπέρτο Μπενίνι.
Προλάβαμε θέσεις στην πρώτη πρώτη σειρά. (βέβαια! ποιός ξέρει από ποιότητα για να θέλει να δει κιόλας.... οι περισσότεροι κάθονταν πίσω πίσω και κοιμόντουσαν όρθιοι..)

Δεν θέλω να σταθώ τόσο στο γεγονός ότι λάτρεψα την ταινία ή σ'οτιδήποτε άλλο.

Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι η δύναμη του ανθρώπου. Όσοι έχετε δει την ταινία καταλαβαίνεται τι θέλω να πω. Για όσους δεν την έχετε δει, θα κάνω μια επεξήγηση...

Ο Ρομπέρτο Μπενίνι υποδίεται έναν Εβραίο που τον έπιασαν μαζί με το παιδί του οι Γερμανοί στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο και τους στέλνουν σε στρατόπεδο συγκέντροσης. Εκεί βρίκεται και η γυναίκα του. (δεν ήταν Εβραία, απλά ήθελε να βρίσκεται με την οικογένεια της). Εκεί, ο πατέρας προσπαθεί με κάθε τρόπο να μην καταλάβει το παιδί του πού βρίσκεται και τι πρόκειται να γίνει. Τον πείθει ότι είναι σε ταξίδι για τα γεννέθλιά του και ότι έχουν πάρει μέρος σ'ένα παιχνίδι όπου όποιος μαζέψει τους πιο πολλούς πόντους θα κερδίσει ένα αληθινό τανκ. Έτσι, το παιδί, μέχρι την τελευταία στιγμή που μπένουν μέσα στο στρατόπεδο οι Αμερικανοί στρατιώτες για να σώσουν τους τελευταίους επιζώντες, θεωρεί ότι εκείνος και ο πατέρας του κέρδισαν το παιχνίδι.

Ο πατέρας, πέθανε στην προσπάθειά του να προστατέψει το παιδί του από τους Γερμανούς.

Έτσι λοιπόν βλέπουμε την δύναμη και την θέληση του ανθρώπου.

Το μήνυμα όμως που πήρα εγώ είναι πως εκείνοι οι άνθρωποι που δεν ήξεραν αν θα ζουν την επόμενη μέρα και έκριβαν μια ελπίδα μέσα τους. Ενώ εμείς (η γενιά μας) έχουμε σχεδόν τα πάντα και πάλι είμαστε δυσαρεστημένοι και επιθυμούμε ακόμα περισσότερα.

αυτά είχα να πω σήμερα

καλό σας απόγευμα! :*

  

για την γλυκιά συνονόματη!

γλυκιά συνονόματη <3
ποτέ μην σκέφτεσαι πως δεν είσαι αρκετά καλή για κάποιον..... ρώτα μας κι εμάς, τους αναγνώστες και φίλους σου, που βλέπουμε τι μπορεί να βγει απ'αυτή την καρδιά και αυτη την ψυχή που κουβαλάς!! και πίστεψε με είναι αρκετάαα! και ιδικά αυτή η ταπινότητά σου είναι μια από τις αρετές σου....
καταλαβαίνω τι περνάς... ξέρω πώς είναι ν'αγαπάς κάποιον, να αναπνέεις γι'αυτόν αλλά κάποιο εμπόδιο να υπάρχει ανάμεσά σας! μα πρέπει να σηκωθείς και να στηριχτεις στα δικά σου πόδια! είτε υπάρχει ένας πρίγκιπας δίπλα σου είτε όχι! έτσι κι αλλιώς οι πρίγκιπες έρχονται και αντιπαρέρχονται... ξανά και ξανά! Ξέρω ότι μπορεί να πεις ότι τον αγαπάς και δεν πρόκειται να το ξεχάσεις τόσο εύκολα!
Μα ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός, και μπορεί να λυτρώσει κάθε είδους πληγή!
Και σ'το λέω εγώ αυτό, που καθόμουν και τον περίμενα και έκλαιγα για αυτόν, όλοι μου έλεγαν να προχωρήσω κι εγώ τους έβριζα... (ελπίζω να μην με βρίζεις (πολύ) )
Γι'αυτό, γλυκιά συνονόματη ΧΑΜΟΓΕΛΑ! Όπως μας χαμογελάει ο ήλιος αυτήν την ηλιόλουστη μέρα! (εξάλλου είμαστε τα παιδιά της Crest <3)
Χαμογέλα γιατί το αξίζεις και γιατί σου πάει!
Χαμογέλα γιατί μόνο έτσι θα καταφέρεις να είσαι χαρούμενη!


ευχαριστώ για την έμπνευση!! :))

5 και σημερα.!

Λοιπόν, έχουμε και λέμε!
Σε λιγότερο απο μια βδομάδα θα βρίσκομαι αρκετά μακρυά από εδώ! Επιτέλους, θα κάνω το πρώτο μου ταξίδι μακρυά από το πανέμορφο νησί μας χωρίς τους γονείς μου. Μην με παρεξηγήται! Δεν είναι ότι δεν αγαπώ τον τόπο μου ή τους γονείς μου. Απλά, αυτή τη στιγμή με πλημηρίζει μια επιθυμία για ελευθερία και ανεξαρτητοποίηση.
Βέβαια, το καλύτρο είναι ότι μ'αυτήν την εκδρομή θα'ρθω κοντά σου Θ*<3 μετά από τόσο καιρό.
Ακόμα θυμάμαι την μέρα που έφυγες και τ δάκρυα που κυλούσαν κι απ'τα δικά μου μάτια, κι απ'τα δικά σου. Μα όχι! δεν θα μιλήσω για εκείνη τη μέρα. Όχι, γιατί πονάω. Καλύτερα να λέω για τις μέρες που έρχονται...! Γιατί αυτές θα είναι χαρούμενες!
όπως και οι προηγούμενες.... Οι μέρες σ'ένα λευκό θρανίο γεμάτο καρδούλες ζωγραφισμένες με μολύβι, και τεστ και μαθηματα και βλακιες! Αλλά θα 'ρθουν κι αλλες τέτοιες! Θυμάσαι που σ'το είχα υποσχεθεί; Που σου είχα πει ότι δεν γλιτώνεις έτσι εύκολα από εμένα; Να 'μαι λοιπόν! Υλοποιώ όλες μου τις υποσχέσεις!
Θα είμαι εκεί! <3

Τρύπες..!

Η μαμά μου πάντα είχε ένα θέμα με τις τρύπες... Τρύπες στα αφτιά, στις γλώσσες, στα παντελόνια... Παντού... Τα θεωρούσε, δεν ξέρω, πολύ εκστρίμ για τα γούστα τις...
Αντίθετα εμένα, από μικρή με γοήτευαν οι τρύπες... Ιδιαίτερα στα ρούχα..!  Πάντα όταν άνοιγε μια τρύπα στα παντελόνι μου ή στο καλσόν μου, έβαζα μέσα το δάκτυλό μου και την άνοιγα κιάλλο. Αλλά η μαμά μου πάντα έραβε τις τρύπες...
Οι πολλές τρύπες στα αφτιά πάντα μου άρεσαν γιατί πάντα μου άρεσαν τα σκουλαρίκια! 2 χρόνια ζητούσα να κάνω δεύτερη τρύπα μέχρι να με αφήσουν... Η μαμά δηλαδή, γιατί ο μπαμπάς δεν είχε πρόβλημα και για τρίτη και για τέταρτη (μπράβο πατέρα! αυτός είσαι!!)
[Μην με παρεξηγείτε, δεν τα χώνω στην μητέρα μου που με περιόριζε, ίσα ίσα που την ευχαριστώ γιατί αλλιώς ξέρω πως θα είχα παρεκτραπεί ήδη]
Γενικότερα για μένα τρύπες είτε στα ρούχα είτε στα αφτιά σήμαιναν έναν τρόπο επανάστασης... όπως και τα τατουάζ (αλλά αυτά τα αφήνω γι'αργότερα ;))
Βέβαια δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι έχουν  πολλές τρύπες είναι και επαναστάτες, το κάθε άλλο... Απλά εγώ ως μικρό παιδί έτσι το είχα σχηματήσει στο μυαλό μου.
Και με φανταζόμουνα, που λέτε, με πολλά κρυκάκια στα αφτιά, νεραϊδένια τατουάζ στην πλάτη και σκισμένα τζιν (άβισος το μυαλό ενός μικρού παιδιου).

Τέλος πάντων. Το θέμα μου δεν είναι τι σκουλαρίκια θέλω να βάλλω ή πόσα τατουάζ να κάνω..
Το θέμα μου είναι ο ρατσισμός που υπάρχει απέναντι στα άτομα που γουστάρουν να έχουν πολλές τρύπες στο σώμα τους και εκτεταμένα τατουάζ.
Δεν καταλαβαίνω γιατί νοιάζει τους άλλους πόσες τρύπες έχει ο άλλος και πού έχει το τατουάζ του. Αν εκείνου του αρέσει, άστον, μην τον πρήζεις και άστον να το χαρεί... Ίσως για εκείνον να ήταν όνειρο του από παιδί όσο αηδιαστικό και ακραίο κι σου φαινεται εσένα...
Δείτε, κι εγώ δεν είμαι και τόσο απελευθερομένη όσο θα ήθελα μ'αυτά τα θέματα, και πολλές φορές αυτά που κάνουν οι άλλοι μου φαίνονται αηδιαστικά (όπως το σκουλαρίκι στην γλώσσα) αλλά στο τέλος-τέλος, δεν το έκανα εγώ, οπότε ποιό το νόημα να πω <<Μπλιαξ! Κοίτα τον! Είναι σκέτη αηδία>>. Γιατί; ΠΟΙΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ;;; Είναι απλά το <<φαίνεσθαι>>!!

Γι'αυτό η δική μου πρόταση: Μην κρίνετε τους άλλους από την εξωτερική τους εμφάνηση.. Ακόμα κι αν εκείνη είναι φανερά "προχωριμένη" δεν σημαίνει ότι και η προσωπικότητα του ανθρώπου που έχετε απέναντι σας είναι ανάλογη!





Καλό βράδυ,
Δεσποινίς Άγνωστη

Βροχή μου...

Βρέχει κι εγώ τυλίχτηκα
σ' αυτή την αγκαλιά
στα σκουριασμένα σύννεφα στα φύλλα
στης βρεγμένης γης τη μυρωδιά

Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά

Βρέχει και στους καταυλισμούς
χορεύουν τα παιδιά
στάζει ο θεός στις προσευχές στο ντέφι
στις καρδιές στα πόδια τα γυμνά

Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά

Ήρθες βροχή μου κι άλλαξες
το δρόμο και το νου
και βούλιαξε το βήμα μου ποτάμι
κι άθελά μου με τραβάς αλλού

Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά

Βροχή λοιπόν σήμερα, κρύο και γενικότερα ένα μελαγχολικό τοπίο εξελήσετε γύρω μας....
Πόσο λατρεύω την βροχή. Είναι σαν να ξεπλένει όλη τη γη και να μας λειτρώνει απο τις αμαρτίες μας..

Μυρίζει βρεγμένο χώμα. Βγες έξω και μύρισέ το! Νιώσε τις σταγόνες της βροχής πάνω στο πρόσωπό σου... Νιώσε τη φύση γύρω σου! Αφουγκράσου την! Σε χρειάζεται....

Σκέψου το νερό που πέφτει πάνω σου πόσο λίγο είναι πάνω στην γη. Μην το σπαταλάς...
Και όπως λέει κι ένα άλλο τραγούδι, το νερό είναι στοιχείο και στιχιό

Υ.Γ. όπως καταλάβατε σήμερα με έμπνευσε ο Χρήστος Θηβαίος ;)





                         Φιλιά! :*
        Δεσποινίς Άγνωστη

οι φόβοι

-Τι φοβάσαι πιο πολύ; την ρώτησε με τα μάτια κλειστά κι ένα πονηρό χαμόγελο στα χείλη.
-Τα όνειρα, απάντησε εκείνη.
-Τα όνειρα; αναφώνησε ανοίγοντας κατάπληκτος τα μάτια του. Την κοίταξε και βρήκε μια έκφραση ειληκρινη και ώρημη στο πρόσωπο της. Είναι η πιο χαζή απάντηση που έχω πάρει ποτέ. Γιατί να φοβάτε κανείς τα όνειρα; γέλασε.
-Άστο! Δεν μπορείς να καταλάβεις, είπε και σηκώθηκε να φύγει όμως εκείνος την τράβηξε πάλι κάτω. Την αγκάλιασε.
-Συγνώμη. Πες μου τώρα, γιατί απ'όλα τα πράγματα στον κόσμο εσύ φοβάσαι τα όνειρα, τι τρομακτικό έχουν;
-Τα φοβάμαι γιατί δεν μπορώ να τα κάνω... Κι όταν τα κάνω δεν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Ένας ένας οι 'ανθρωποι φεύγουν από δίπλα μου.... χωρίς να ξέρω αν ήμουν εγώ αυτή που έφταιξε ή απλώς είμαι ένα πιόνι, σε ένα από τα ηλίθια παιχνίδια των ανθρώπων.., κατάλαβες τώρα γιατί με φοβήζουν; Γιατί το μέλλον ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου φέρει... Πάντα βρήσκει έναν τρόπο να σε εκπλήξει!
-Μην φοβάσε, την αγκάλιασε πιο σφηχτα και φίλησε τα χείλη της. Θα είμαι εδώ για σένα για πάντα...
-Θα είναι; ρώτησε βουβα τον εαυτό της.



και ποιος ξέρει αν θα είναι! εξάλλου, τίποτα δεν κρατάει για πάντα.... κι εγώ φοβάμαι τα όνειρα, δεν ντρέπομαι να το πω! φοβάμαι το άγνωστο... αλλά λυπάμαι, δεν μπορώ να μην ονειρευόμαι τα βράδυα καθως ξαπλώνω το κραβάτι μου και κοιτάω παλιές φωτογραφίες στον απέναντι τοίχο να φωτίζονται απο το μικρό πορτατίφ. Δεν μπορώ να σταματήσω να ονειρεύομαι όταν βλέπω απ'το παράθυρο την βροχή να ξεπλένει τις αμαρτυές και τις λύπες των ανθρώπων. Δεν μπορώ να σταματήσω να ονειρεύομαι γιατί δεν θέλω να σταματήσω χάρη σ'έναν φόβο... Βγες από το καβούκι σου και ξεπέρασε τους φόβους σου... Δεν πειράζει αν αποτύχεις..  μην φοβάσε! Τουλάχιστον, γερνόντας θα έχεις και κάτι να θυμάσε εκτός από φόβους και δυσταγμούς..... όσο για τους ανθρώπους; Μπορεί να μην έχεις τώρα εκείνους που θα ήλπιζες ή όλοι να έχουν αλλάξει, όμως μην ξεχνάς ότι κάπου σ'αυτον τον πλανήτη υπάρχει κάποιος για εσένα... Το βράδυ λοιπόν που θα κοιμηθεις ονειρέψου τον λίγο... που ξέρεις, μπορεί όταν θα ξυπνήσεις να είναι εκεί!

La fee - Η νεράιδα

Ένα από τα ομορφότερα video που έχω δει και μια από τις καλύτερες φωνές που έχω ακούσει...

Moi aussi j'ai une fee chez moi
sur les gouttieres ruisselantes
je l'ai trouvee sur un toit
dans sa traine brulante
c'etait un matin ca sentais le cafe
tout etait recouvert de givre
elle s'etait cachee sous un livre
et la lune finissait ivre
Moi aussi j'ai une fee chez moi
et sa traine est brulee
elle doit bien savoir qu'elle ne peut pas, ne pourra jamais plus voler
d'autres ont essayes avant elle
avant toi une autre etait la
je l'ai trouve repliee sous ses ailes
et j'ai cru qu'elle avait froid
Moi aussi j'ai une fee chez moi
depuis mes etageres elle regarde en l'air
la television en pensant que dehors c'est la guerre
elle lit des periodiques divers
et reste a la maison
a la fenetre, comptant les heures
a la fenetre, comptant les heures
Moi aussi j'ai une fee chez moi
et lorsqu'elle prend son dejeuner
elle fait un bruit avec ses ailes
et je sais bien qu'elle est dereglee
mais je prefere l'embrasser ou la tenir entre mes doigts
Moi aussi j'ai une fee chez moi
qui voudrait voler mais ne le peut pas...

et reste a la maison
a la fenetre, comptant les heures
a la fenetre, comptant les heures
Moi aussi j'ai une fee chez moi
et lorsqu'elle prend son dejeuner
elle fait un bruit avec ses ailes
et je sais bien qu'elle est dereglee
mais je prefere l'embrasser ou la tenir entre mes doigts
Moi aussi j'ai une fee chez moi
qui voudrait voler mais ne le peut pas...


Αφιερομένο σε κάθε μικρή νεράιδα που ζει πάνω σ'αυτή τη γη...
Και μην ξεχνάτε, νεράιδα δεν είναι μόνο αυτή που έχει μεγάλα χρωματιστά φτερά και σκορπίζει νεραϊδόσκονη ;)

Καλό Απόγευμα
Δεσποινής Άγνωστη

Ζηλεύοντας την επιτυχία

Eίναι δύσκολο να σε έχουν μάθει μια ολόκληρη ζωή να πιστεύεις ότι είσαι καλός... Δεν είναι κακό βέβαια όταν πραγματικά είσαι.. Απλά... να.. Ίσως τότε να έχουν όλοι απαιτήσεις απο εσένα... Ότι μπορείς να τα καταφέρεις και ότι είναι απλά a piece of cake (όπως θα έλεγε και η Mrs B*)
Kι όταν εσύ παρα απ'όλη την πίεση και τα λοιπά τα καταφέρνεις! και βλέπεις πως το'χεις! πως δεν είναι τίποτα δύσκολο για σένα, (τσουπ!) έρχετε κάποιος σχετικά λιγότερο καλός, και προσπαθεί και τα καταφέρνει και πάει μπροστά. Γίνεται καλύτερος απο εσένα, έχει περισσοτερο ταλέντο, απίχηση... Ίσως είναι φίλος σου, κάποιος που αγαπάς. Ίσως και όχι. 
Σε κάθε περίπτωση, δημιουργήται μέσα σου ένα τερατάκι, με πράσινα μάτια και γαμψά νύχια. Σου σχίζει τα σοθηκά και φωτίζει το σκοτάδι τα βράδυα. δεν σ'αφήνει να κοιμηθείς..
Και έρχομαι εγώ και θέτω ένα ερώτημα:
<<Γιατί;>>
Γιατί ο καθένας απο εμάς (και δεν βγάζω τον εαυτό μου απ'έξω) ζηλεύουμε;; Γιατί αντί να χαρούμε για το βήμα που έκανε μπροστα ο συνάνθρωπος μας, για την επιτυχία του, καθόμαστε και βράζουμε στο ζουμί μας και κάνουμε πυκρόχολα σχόλια προσπαθόντας να υποβηβάσουμε τον άλλον; Αντί γι'αυτό προσπάθησε να δεις τι πάει λάθος σε εσένα και δεν πας μπροστά! όχι να βρίζεις τους άλλους γιατί δεν μένουν στάσημοι όπως εσύ!!!
Προσπάθησε να διώξεις την ζήλια... Δεν υπάρχει νόημα σ'αυτην.. Το μόνο που καταφέρνει είναι να σε κρατάει ακόμα πιο πίσω... 








Υ.Γ. την επόμενη φορά που θα με υποβηβάσεις, σκέψου ότι καλύτερα θα ήταν να είχες σκεφτεί να αναβαθμίσεις τον εαυτό σου!