~Τα πάντα

Kαι με παράπονο σου φώναξε

"αγάπησέ με!"

σαν μικρό παιδί

με δάκρυα στα μάτια

και χέρια ανοιχτά

να περιμένουν να δεχτούν

έστω και το πιο λίγο,

το ελάχιστο,

που έχεις να τους δώσεις.

Κουράστηκαν το τίποτα

να έχουν για θησαυρό.

Είναι καιρός για τα 'πάντα'.

give me love

~Αλμυρό όνειρο

Ήσουν ένα όνειρο μονάχα.

Ένα όνειρο αλμυρό, σαν το νερό της θάλασσας.

Κι εσύ κινείσαι πάντα όπως τα θαλασσινά νερά.

Άνεμοι δυνατοί σε ταράζουν,

κι εγώ μέσα στην φουρτούνα σου πνίγομαι,

γιατί ήμουν μικρή για να μάθω κολύμπι.

Όταν ξύπνησα έμαθα να κολυμπώ.

Καλά, πολύ καλά.

Μα τότε,

ξαφνικά,

χάθηκαν οι θάλασσες.

 

 καλό σας βράδυ,

Δ.Α.

είχαμε το σήμερα

Eιχαμε το σήμερα,

είχαμε το τώρα.

Τουλάχιστον αυτά.

Και κανεις δεν μπορει να μου τα πάρει.

Αυτά είναι δικά μου

Εκείνα τα αγγίγματα και τα βλέμματα είναι δικά μου.

Δικά μας.

Και κανείς δεν μπορεί να μας τα πάρει.

 

Kαληνύχτα 

~Ό,τι δίνεις (δεν) παίρνεις

Και δίνεις.

 Όλο δίνεις.

 Δίνεις ολόκληρο το είναι σου 

σε κάτι που δεν έχει να σου δώσει πίσω,

 σε κάτι που δεν έχει μέλλον.

 Γιατί δίνεις; Δεν πονάς; 

Δεν πονάει να δίνεις κομμάτια του εαυτού σου και να τα χαρίζεις 

χωρίς τίποτα να σου γεμίζει το κενό; 

Έλα εδώ. 

Η αγάπη που θέλω να δώσω 

και κανένας δεν παίρνει 

τις τρύπες θα γεμίσει του κορμιού σου 

και τα χέρια μου τις πληγές σου θα καθαρίσουν. 

Δεν ξέρω αν τις γιατρέψουν εντελώς 

μα σίγουρα θα τις φροντίσουν. 

Στην στοργική μου αγκαλιά θα σε κρατήσω 

και θα σου δώσω ό,τι δεν σου'δωσε κανείς 

κι ό,τι από μένα κανείς δεν πήρε.

~Το ποτάμι της γνώσης

Kι είναι αυτή η θύμηση της ανείπωτης χαράς

που σε κάνει ν' αναρωτιέσαι.

Πήγες στον Παράδεισο και γύρισες

ή

αυτό που για Παράδεισο το νόμιζες

έκρυβε τέρατα μοχθηρά και δράκους και άγρια φυτά στα έγκατά του;

Τι είναι αλήθεια άραγε;

Και πόσο θα κοστίσει να τη μάθεις; 

Πόσα χρυσά νομίσματα θα χρειαστεί να δώσεις 

για να λούσεις τα μαλλιά σου στο ποτάμι της γνώσης;

Το δίκιο και το άδικο

Εσύ έβρισκες τα ποιήματά μου αηδίες,

κι εγώ σου έλεγα

"μην νοιάζεσαι, κανένα δεν αναφέρεται σε σένα".

Αλήθεια ήταν.

Ποτέ δεν έγραψα ούτε μια σειρά για σένα.

Ούτε μία.

Ποτέ.

Υποτίθεται πως θα'πρεπε.

Υποτίθεται πως εσύ κι εγώ είμασταν κάτι.

Ίσως να κάναμε κι οι δυο λάθος.

Και να'μαι τώρα να γράφω για σένα.

Και τι γράφω δηλαδή;

Παράπονα....

Μα μήπως κι εσύ δεν έχεις παράπονα από μένα;

Να σε αδικήσω;

Δεν μπορώ.

Μα δεν μπορώ και το μέρος σου να πάρω τούτη τη στιγμή.

Ήρθε η ώρα να δω εγώ τι θα κάνω.

Προς το παρόν

μόνο λυπάμαι.

Λυπάμαι, γιατί απ'ό,τι φαίνεται

μόνο να πληγώσουμε ο ένας τον άλλον καταφέραμε τελικά.

Κι είναι κρίμα, δεν είναι;

Σε βλέπω και σου χαμογελώ,

μα το κάνω μόνο από ευγένεια.

Πώς φτάσαμε ως εδώ, αλήθεια;

Μάλλον δεν ήταν γραφτό.

Σίγουρα είναι καλύτερα να είμαστε χώρια.

Το άγγιγμα... το ξέρεις;

Τον αγαπώ.

Τον αγαπώ ακόμα, το ξέρεις;

Είναι αυτός,

η πρώτη και η τελευταία σκέψη της μέρας,

ακόμα.

Είναι η εικόνα του μέσα στο μυαλό μου

που με κάνει να χαμογελώ

όταν κουρασμένη γυρίζω σπίτι και το μυαλό μου δεν δουλεύει και θέλω να τα βροντίξω όλα.

Είναι αυτός

που για ένα δικό του ίσως

τη σιγουριά όλου του κόσμου θα άφηνα πίσω.

Μέσα από αυτόν έμαθα για πρώτη φορά

τι είναι έρωτας και τι αγάπη.

Πρώτη και μοναδική φορά ερωτεύτηκα, το ξέρεις;

Πρώτη φορά έκλαψα πικρά, πληγώθηκα βαθυά.

Έμαθα πως ένα άγγιγμα

απειροελάχιστο και αγνό

είναι ικανό να φέρει ρίγη.

Ένα άγγιγμα κάποιες φορές

είναι πιο δυνατό από πολλά άλλα πράγματα μαζί. 

Ένα τόσο δα μικρό αγνό άγγιγμα,

το ξέρεις;

Δεν το ξέρεις!

Δεν με ρώτησες ποτέ.

Έμαθα πως μια κουβέντα είναι αρκετή να σε καταστρέψει.

Έμαθα πως ένα χαμόγελο κι ένα βλέμμα προς την αντίθετη κατεύθυνση

μπορεί να σε τσακίσει.

Έτσι απλά.

Αλλά ακόμα τον αγαπώ,

το ξέρεις!

Είναι αυτός,

η πρώτη και η τελευταία σκέψη της μέρας.

Ακόμα.

 

Ποτέ δεν θα το μάθει 

 

Καλό σας ξημέρωμα,

Δ.Α.

πρωτοχρονιά

                 Και μετά από ένα όμορφο ξενύχτι με καλούς φίλους και βόλτες και ποτά και γέλια (αχ, πόσα γέλια!) έρχονται από εκεί που δεν το περιμένεις οι κεραυνοί. Έσχησαν την ήρεμη νύχτα και με τρόμαξαν. Με τρόμαξαν πολύ. Έχετε δει τις ταινίες με τις χαρούμενες οικογένειες να κόβουν τη βασιλόπιτα και η μόνη τους έννοια να είναι μην τυχόν και πέσει κανένα ψύχουλο στο πάτωμα; Ε, λοιπόν, ούτε καν. Η χρονιά ξεκινάει μ'ένα μεγάλο μάθημα για όλους.

             

Τι είναι η διασκέδαση; Τι είναι η φιλία; 

Τι είναι το φιλί και τι το ποτό; 

Τι είναι η οικογένεια και τι το οξυγόνο; 

Τι είναι η ζωή αλήθεια; 

Τι είναι η τιμή και τι ο χρόνος;

"Σ'αγαπώ" ήθελα να φωνάξω προς κάθε μεριά,

μήπως και δεν προλάβω να το πω

να το ακούσουν.

καλή χρονιά σε όλους

sing me to sleep, I don't want to wake up on my own again