Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Τρύπες..!

Η μαμά μου πάντα είχε ένα θέμα με τις τρύπες... Τρύπες στα αφτιά, στις γλώσσες, στα παντελόνια... Παντού... Τα θεωρούσε, δεν ξέρω, πολύ εκστρίμ για τα γούστα τις...
Αντίθετα εμένα, από μικρή με γοήτευαν οι τρύπες... Ιδιαίτερα στα ρούχα..!  Πάντα όταν άνοιγε μια τρύπα στα παντελόνι μου ή στο καλσόν μου, έβαζα μέσα το δάκτυλό μου και την άνοιγα κιάλλο. Αλλά η μαμά μου πάντα έραβε τις τρύπες...
Οι πολλές τρύπες στα αφτιά πάντα μου άρεσαν γιατί πάντα μου άρεσαν τα σκουλαρίκια! 2 χρόνια ζητούσα να κάνω δεύτερη τρύπα μέχρι να με αφήσουν... Η μαμά δηλαδή, γιατί ο μπαμπάς δεν είχε πρόβλημα και για τρίτη και για τέταρτη (μπράβο πατέρα! αυτός είσαι!!)
[Μην με παρεξηγείτε, δεν τα χώνω στην μητέρα μου που με περιόριζε, ίσα ίσα που την ευχαριστώ γιατί αλλιώς ξέρω πως θα είχα παρεκτραπεί ήδη]
Γενικότερα για μένα τρύπες είτε στα ρούχα είτε στα αφτιά σήμαιναν έναν τρόπο επανάστασης... όπως και τα τατουάζ (αλλά αυτά τα αφήνω γι'αργότερα ;))
Βέβαια δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι έχουν  πολλές τρύπες είναι και επαναστάτες, το κάθε άλλο... Απλά εγώ ως μικρό παιδί έτσι το είχα σχηματήσει στο μυαλό μου.
Και με φανταζόμουνα, που λέτε, με πολλά κρυκάκια στα αφτιά, νεραϊδένια τατουάζ στην πλάτη και σκισμένα τζιν (άβισος το μυαλό ενός μικρού παιδιου).

Τέλος πάντων. Το θέμα μου δεν είναι τι σκουλαρίκια θέλω να βάλλω ή πόσα τατουάζ να κάνω..
Το θέμα μου είναι ο ρατσισμός που υπάρχει απέναντι στα άτομα που γουστάρουν να έχουν πολλές τρύπες στο σώμα τους και εκτεταμένα τατουάζ.
Δεν καταλαβαίνω γιατί νοιάζει τους άλλους πόσες τρύπες έχει ο άλλος και πού έχει το τατουάζ του. Αν εκείνου του αρέσει, άστον, μην τον πρήζεις και άστον να το χαρεί... Ίσως για εκείνον να ήταν όνειρο του από παιδί όσο αηδιαστικό και ακραίο κι σου φαινεται εσένα...
Δείτε, κι εγώ δεν είμαι και τόσο απελευθερομένη όσο θα ήθελα μ'αυτά τα θέματα, και πολλές φορές αυτά που κάνουν οι άλλοι μου φαίνονται αηδιαστικά (όπως το σκουλαρίκι στην γλώσσα) αλλά στο τέλος-τέλος, δεν το έκανα εγώ, οπότε ποιό το νόημα να πω <<Μπλιαξ! Κοίτα τον! Είναι σκέτη αηδία>>. Γιατί; ΠΟΙΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ;;; Είναι απλά το <<φαίνεσθαι>>!!

Γι'αυτό η δική μου πρόταση: Μην κρίνετε τους άλλους από την εξωτερική τους εμφάνηση.. Ακόμα κι αν εκείνη είναι φανερά "προχωριμένη" δεν σημαίνει ότι και η προσωπικότητα του ανθρώπου που έχετε απέναντι σας είναι ανάλογη!





Καλό βράδυ,
Δεσποινίς Άγνωστη

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

Βροχή μου...


Βρέχει κι εγώ τυλίχτηκα
σ' αυτή την αγκαλιά
στα σκουριασμένα σύννεφα στα φύλλα
στης βρεγμένης γης τη μυρωδιά

Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά

Βρέχει και στους καταυλισμούς
χορεύουν τα παιδιά
στάζει ο θεός στις προσευχές στο ντέφι
στις καρδιές στα πόδια τα γυμνά

Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά

Ήρθες βροχή μου κι άλλαξες
το δρόμο και το νου
και βούλιαξε το βήμα μου ποτάμι
κι άθελά μου με τραβάς αλλού

Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά






Βροχή λοιπόν σήμερα, κρύο και γενικότερα ένα μελαγχολικό τοπίο εξελήσετε γύρω μας....
Πόσο λατρεύω την βροχή. Είναι σαν να ξεπλένει όλη τη γη και να μας λειτρώνει απο τις αμαρτίες μας..

Μυρίζει βρεγμένο χώμα. Βγες έξω και μύρισέ το! Νιώσε τις σταγόνες της βροχής πάνω στο πρόσωπό σου... Νιώσε τη φύση γύρω σου! Αφουγκράσου την! Σε χρειάζεται....

Σκέψου το νερό που πέφτει πάνω σου πόσο λίγο είναι πάνω στην γη. Μην το σπαταλάς...
Και όπως λέει κι ένα άλλο τραγούδι, το νερό είναι στοιχείο και στιχιό












Υ.Γ. όπως καταλάβατε σήμερα με έμπνευσε ο Χρήστος Θηβαίος ;)





                         Φιλιά! :*
        Δεσποινίς Άγνωστη

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

οι φόβοι

-Τι φοβάσαι πιο πολύ; την ρώτησε με τα μάτια κλειστά κι ένα πονηρό χαμόγελο στα χείλη.
-Τα όνειρα, απάντησε εκείνη.
-Τα όνειρα; αναφώνησε ανοίγοντας κατάπληκτος τα μάτια του. Την κοίταξε και βρήκε μια έκφραση ειληκρινη και ώρημη στο πρόσωπο της. Είναι η πιο χαζή απάντηση που έχω πάρει ποτέ. Γιατί να φοβάτε κανείς τα όνειρα; γέλασε.
-Άστο! Δεν μπορείς να καταλάβεις, είπε και σηκώθηκε να φύγει όμως εκείνος την τράβηξε πάλι κάτω. Την αγκάλιασε.
-Συγνώμη. Πες μου τώρα, γιατί απ'όλα τα πράγματα στον κόσμο εσύ φοβάσαι τα όνειρα, τι τρομακτικό έχουν;
-Τα φοβάμαι γιατί δεν μπορώ να τα κάνω... Κι όταν τα κάνω δεν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Ένας ένας οι 'ανθρωποι φεύγουν από δίπλα μου.... χωρίς να ξέρω αν ήμουν εγώ αυτή που έφταιξε ή απλώς είμαι ένα πιόνι, σε ένα από τα ηλίθια παιχνίδια των ανθρώπων.., κατάλαβες τώρα γιατί με φοβήζουν; Γιατί το μέλλον ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου φέρει... Πάντα βρήσκει έναν τρόπο να σε εκπλήξει!
-Μην φοβάσε, την αγκάλιασε πιο σφηχτα και φίλησε τα χείλη της. Θα είμαι εδώ για σένα για πάντα...
-Θα είναι; ρώτησε βουβα τον εαυτό της.



και ποιος ξέρει αν θα είναι! εξάλλου, τίποτα δεν κρατάει για πάντα.... κι εγώ φοβάμαι τα όνειρα, δεν ντρέπομαι να το πω! φοβάμαι το άγνωστο... αλλά λυπάμαι, δεν μπορώ να μην ονειρευόμαι τα βράδυα καθως ξαπλώνω το κραβάτι μου και κοιτάω παλιές φωτογραφίες στον απέναντι τοίχο να φωτίζονται απο το μικρό πορτατίφ. Δεν μπορώ να σταματήσω να ονειρεύομαι όταν βλέπω απ'το παράθυρο την βροχή να ξεπλένει τις αμαρτυές και τις λύπες των ανθρώπων. Δεν μπορώ να σταματήσω να ονειρεύομαι γιατί δεν θέλω να σταματήσω χάρη σ'έναν φόβο... Βγες από το καβούκι σου και ξεπέρασε τους φόβους σου... Δεν πειράζει αν αποτύχεις..  μην φοβάσε! Τουλάχιστον, γερνόντας θα έχεις και κάτι να θυμάσε εκτός από φόβους και δυσταγμούς..... όσο για τους ανθρώπους; Μπορεί να μην έχεις τώρα εκείνους που θα ήλπιζες ή όλοι να έχουν αλλάξει, όμως μην ξεχνάς ότι κάπου σ'αυτον τον πλανήτη υπάρχει κάποιος για εσένα... Το βράδυ λοιπόν που θα κοιμηθεις ονειρέψου τον λίγο... που ξέρεις, μπορεί όταν θα ξυπνήσεις να είναι εκεί!

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

La fee - Η νεράιδα

Ένα από τα ομορφότερα video που έχω δει και μια από τις καλύτερες φωνές που έχω ακούσει...


Moi aussi j'ai une fee chez moi
sur les gouttieres ruisselantes
je l'ai trouvee sur un toit
dans sa traine brulante
c'etait un matin ca sentais le cafe
tout etait recouvert de givre
elle s'etait cachee sous un livre
et la lune finissait ivre
Moi aussi j'ai une fee chez moi
et sa traine est brulee
elle doit bien savoir qu'elle ne peut pas, ne pourra jamais plus voler
d'autres ont essayes avant elle
avant toi une autre etait la
je l'ai trouve repliee sous ses ailes
et j'ai cru qu'elle avait froid
Moi aussi j'ai une fee chez moi
depuis mes etageres elle regarde en l'air
la television en pensant que dehors c'est la guerre
elle lit des periodiques divers
et reste a la maison
a la fenetre, comptant les heures
a la fenetre, comptant les heures
Moi aussi j'ai une fee chez moi
et lorsqu'elle prend son dejeuner
elle fait un bruit avec ses ailes
et je sais bien qu'elle est dereglee
mais je prefere l'embrasser ou la tenir entre mes doigts
Moi aussi j'ai une fee chez moi
qui voudrait voler mais ne le peut pas...


  • et reste a la maison
    a la fenetre, comptant les heures
    a la fenetre, comptant les heures
    Moi aussi j'ai une fee chez moi
    et lorsqu'elle prend son dejeuner
    elle fait un bruit avec ses ailes
    et je sais bien qu'elle est dereglee
    mais je prefere l'embrasser ou la tenir entre mes doigts
    Moi aussi j'ai une fee chez moi
    qui voudrait voler mais ne le peut pas...


    Αφιερομένο σε κάθε μικρή νεράιδα που ζει πάνω σ'αυτή τη γη...
    Και μην ξεχνάτε, νεράιδα δεν είναι μόνο αυτή που έχει μεγάλα χρωματιστά φτερά και σκορπίζει νεραϊδόσκονη ;)

    Καλό Απόγευμα
    Δεσποινής Άγνωστη

    Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

    Ζηλεύοντας την επιτυχία

    Eίναι δύσκολο να σε έχουν μάθει μια ολόκληρη ζωή να πιστεύεις ότι είσαι καλός... Δεν είναι κακό βέβαια όταν πραγματικά είσαι.. Απλά... να.. Ίσως τότε να έχουν όλοι απαιτήσεις απο εσένα... Ότι μπορείς να τα καταφέρεις και ότι είναι απλά a piece of cake (όπως θα έλεγε και η Mrs B*)
    Kι όταν εσύ παρα απ'όλη την πίεση και τα λοιπά τα καταφέρνεις! και βλέπεις πως το'χεις! πως δεν είναι τίποτα δύσκολο για σένα, (τσουπ!) έρχετε κάποιος σχετικά λιγότερο καλός, και προσπαθεί και τα καταφέρνει και πάει μπροστά. Γίνεται καλύτερος απο εσένα, έχει περισσοτερο ταλέντο, απίχηση... Ίσως είναι φίλος σου, κάποιος που αγαπάς. Ίσως και όχι. 
    Σε κάθε περίπτωση, δημιουργήται μέσα σου ένα τερατάκι, με πράσινα μάτια και γαμψά νύχια. Σου σχίζει τα σοθηκά και φωτίζει το σκοτάδι τα βράδυα. δεν σ'αφήνει να κοιμηθείς..
    Και έρχομαι εγώ και θέτω ένα ερώτημα:
    <<Γιατί;>>
    Γιατί ο καθένας απο εμάς (και δεν βγάζω τον εαυτό μου απ'έξω) ζηλεύουμε;; Γιατί αντί να χαρούμε για το βήμα που έκανε μπροστα ο συνάνθρωπος μας, για την επιτυχία του, καθόμαστε και βράζουμε στο ζουμί μας και κάνουμε πυκρόχολα σχόλια προσπαθόντας να υποβηβάσουμε τον άλλον; Αντί γι'αυτό προσπάθησε να δεις τι πάει λάθος σε εσένα και δεν πας μπροστά! όχι να βρίζεις τους άλλους γιατί δεν μένουν στάσημοι όπως εσύ!!!
    Προσπάθησε να διώξεις την ζήλια... Δεν υπάρχει νόημα σ'αυτην.. Το μόνο που καταφέρνει είναι να σε κρατάει ακόμα πιο πίσω... 








    Υ.Γ. την επόμενη φορά που θα με υποβηβάσεις, σκέψου ότι καλύτερα θα ήταν να είχες σκεφτεί να αναβαθμίσεις τον εαυτό σου!