Η μαμά μου πάντα είχε ένα θέμα με τις τρύπες... Τρύπες στα αφτιά, στις γλώσσες, στα παντελόνια... Παντού... Τα θεωρούσε, δεν ξέρω, πολύ εκστρίμ για τα γούστα τις...
Αντίθετα εμένα, από μικρή με γοήτευαν οι τρύπες... Ιδιαίτερα στα ρούχα..! Πάντα όταν άνοιγε μια τρύπα στα παντελόνι μου ή στο καλσόν μου, έβαζα μέσα το δάκτυλό μου και την άνοιγα κιάλλο. Αλλά η μαμά μου πάντα έραβε τις τρύπες...
Οι πολλές τρύπες στα αφτιά πάντα μου άρεσαν γιατί πάντα μου άρεσαν τα σκουλαρίκια! 2 χρόνια ζητούσα να κάνω δεύτερη τρύπα μέχρι να με αφήσουν... Η μαμά δηλαδή, γιατί ο μπαμπάς δεν είχε πρόβλημα και για τρίτη και για τέταρτη (μπράβο πατέρα! αυτός είσαι!!)
[Μην με παρεξηγείτε, δεν τα χώνω στην μητέρα μου που με περιόριζε, ίσα ίσα που την ευχαριστώ γιατί αλλιώς ξέρω πως θα είχα παρεκτραπεί ήδη]
Γενικότερα για μένα τρύπες είτε στα ρούχα είτε στα αφτιά σήμαιναν έναν τρόπο επανάστασης... όπως και τα τατουάζ (αλλά αυτά τα αφήνω γι'αργότερα ;))
Βέβαια δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι έχουν πολλές τρύπες είναι και επαναστάτες, το κάθε άλλο... Απλά εγώ ως μικρό παιδί έτσι το είχα σχηματήσει στο μυαλό μου.
Και με φανταζόμουνα, που λέτε, με πολλά κρυκάκια στα αφτιά, νεραϊδένια τατουάζ στην πλάτη και σκισμένα τζιν (άβισος το μυαλό ενός μικρού παιδιου).
Τέλος πάντων. Το θέμα μου δεν είναι τι σκουλαρίκια θέλω να βάλλω ή πόσα τατουάζ να κάνω..
Το θέμα μου είναι ο ρατσισμός που υπάρχει απέναντι στα άτομα που γουστάρουν να έχουν πολλές τρύπες στο σώμα τους και εκτεταμένα τατουάζ.
Δεν καταλαβαίνω γιατί νοιάζει τους άλλους πόσες τρύπες έχει ο άλλος και πού έχει το τατουάζ του. Αν εκείνου του αρέσει, άστον, μην τον πρήζεις και άστον να το χαρεί... Ίσως για εκείνον να ήταν όνειρο του από παιδί όσο αηδιαστικό και ακραίο κι σου φαινεται εσένα...
Δείτε, κι εγώ δεν είμαι και τόσο απελευθερομένη όσο θα ήθελα μ'αυτά τα θέματα, και πολλές φορές αυτά που κάνουν οι άλλοι μου φαίνονται αηδιαστικά (όπως το σκουλαρίκι στην γλώσσα) αλλά στο τέλος-τέλος, δεν το έκανα εγώ, οπότε ποιό το νόημα να πω <<Μπλιαξ! Κοίτα τον! Είναι σκέτη αηδία>>. Γιατί; ΠΟΙΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ;;; Είναι απλά το <<φαίνεσθαι>>!!
Γι'αυτό η δική μου πρόταση: Μην κρίνετε τους άλλους από την εξωτερική τους εμφάνηση.. Ακόμα κι αν εκείνη είναι φανερά "προχωριμένη" δεν σημαίνει ότι και η προσωπικότητα του ανθρώπου που έχετε απέναντι σας είναι ανάλογη!
Καλό βράδυ,
Δεσποινίς Άγνωστη
Αντίθετα εμένα, από μικρή με γοήτευαν οι τρύπες... Ιδιαίτερα στα ρούχα..! Πάντα όταν άνοιγε μια τρύπα στα παντελόνι μου ή στο καλσόν μου, έβαζα μέσα το δάκτυλό μου και την άνοιγα κιάλλο. Αλλά η μαμά μου πάντα έραβε τις τρύπες...
Οι πολλές τρύπες στα αφτιά πάντα μου άρεσαν γιατί πάντα μου άρεσαν τα σκουλαρίκια! 2 χρόνια ζητούσα να κάνω δεύτερη τρύπα μέχρι να με αφήσουν... Η μαμά δηλαδή, γιατί ο μπαμπάς δεν είχε πρόβλημα και για τρίτη και για τέταρτη (μπράβο πατέρα! αυτός είσαι!!)
[Μην με παρεξηγείτε, δεν τα χώνω στην μητέρα μου που με περιόριζε, ίσα ίσα που την ευχαριστώ γιατί αλλιώς ξέρω πως θα είχα παρεκτραπεί ήδη]
Γενικότερα για μένα τρύπες είτε στα ρούχα είτε στα αφτιά σήμαιναν έναν τρόπο επανάστασης... όπως και τα τατουάζ (αλλά αυτά τα αφήνω γι'αργότερα ;))
Βέβαια δεν σημαίνει ότι όλοι όσοι έχουν πολλές τρύπες είναι και επαναστάτες, το κάθε άλλο... Απλά εγώ ως μικρό παιδί έτσι το είχα σχηματήσει στο μυαλό μου.
Και με φανταζόμουνα, που λέτε, με πολλά κρυκάκια στα αφτιά, νεραϊδένια τατουάζ στην πλάτη και σκισμένα τζιν (άβισος το μυαλό ενός μικρού παιδιου).
Τέλος πάντων. Το θέμα μου δεν είναι τι σκουλαρίκια θέλω να βάλλω ή πόσα τατουάζ να κάνω..
Το θέμα μου είναι ο ρατσισμός που υπάρχει απέναντι στα άτομα που γουστάρουν να έχουν πολλές τρύπες στο σώμα τους και εκτεταμένα τατουάζ.
Δεν καταλαβαίνω γιατί νοιάζει τους άλλους πόσες τρύπες έχει ο άλλος και πού έχει το τατουάζ του. Αν εκείνου του αρέσει, άστον, μην τον πρήζεις και άστον να το χαρεί... Ίσως για εκείνον να ήταν όνειρο του από παιδί όσο αηδιαστικό και ακραίο κι σου φαινεται εσένα...
Δείτε, κι εγώ δεν είμαι και τόσο απελευθερομένη όσο θα ήθελα μ'αυτά τα θέματα, και πολλές φορές αυτά που κάνουν οι άλλοι μου φαίνονται αηδιαστικά (όπως το σκουλαρίκι στην γλώσσα) αλλά στο τέλος-τέλος, δεν το έκανα εγώ, οπότε ποιό το νόημα να πω <<Μπλιαξ! Κοίτα τον! Είναι σκέτη αηδία>>. Γιατί; ΠΟΙΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ;;; Είναι απλά το <<φαίνεσθαι>>!!
Γι'αυτό η δική μου πρόταση: Μην κρίνετε τους άλλους από την εξωτερική τους εμφάνηση.. Ακόμα κι αν εκείνη είναι φανερά "προχωριμένη" δεν σημαίνει ότι και η προσωπικότητα του ανθρώπου που έχετε απέναντι σας είναι ανάλογη!
Καλό βράδυ,
Δεσποινίς Άγνωστη
κι όπως πολλοι λενε "μην κρίνετε ενα βιβλίο απο το εξωφυλλό του"... συμφωνω ακέραια μαζι σου φιλη μου! καλο σου απογευμα! :*
ΑπάντησηΔιαγραφήσ'ευχαριστω πολύ! εξάλλου ένα σκουλαρικι παραπάνω δεν σε κανει περισσότερο σοβαρό ή σπουδαίο. τα μεγαλύτερα εγκληματα τα εκαναν ανθρωποι με κουστούμια!
ΔιαγραφήΑααχ επιτέλους κάποιος με καταλαβαίνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα πες και στη δική μου μαμά πως δεν κρίνουμε κάποιον από την εξωτερική του εμφάνιση κι άμα το καταλάβει γράψε με-.-
βάσανο.
καληνύχταα γλυκούλα*