Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

Πατρίδα

Λοιπόν
αγρίεψε ο κόσμος
σαν καζάνι που βράζει
σαν το αίμα που στάζει
σαν ιδρώτας θολός
Πότε-πότε γελάμε
πότε κάνουμε χάζι
και στα γέλια μας μοιάζει
να γλυκαίνει ο καιρός
Μα όταν κοιτάζω τις νύχτες
τις ειδήσεις να τρέχουν
ξέρω ότι δεν έχουν
νέα για να μου πουν
Ήμουν εγώ στη φωτιά
ήμουν εγω η φωτιά
είδα το τέλος με τα μάτια ανοιχτά

Είδα τον πόλεμο φάτσα
τη "φυλή" και τη "ράτσα"
προδομένη από μέσα
απ' τους πιο πατριώτες
να'χουν τη μάνα μου αιχμάλωτη
με το όπλο στο στόμα
τα παιδιά τους στολίζουν
σήμερα τη βουλή
Κάτω από ένα τραπέζι
το θυμάμαι σαν τώρα
με μια κούπα σταφύλι
στου βομβαρδισμού την ώρα
είδα αλεξίπτωτα χίλια
στον ουρανό σαν λεκέδες
Μου μιλούσε ο πατέρας μου
να μην φοβηθώ
"Κοίταξε τι ωραία που πέφτουν!
Τι ωραία που πέφτουν"

Είδα γονείς ορφανούς
ένας παππούς απ'τη Σμύρνη
στη Δράμα πρόσφυγας πήγε
να βρει βουλγάρικη σφαίρα
κι ο άλλος Κύπριος φυγάς
στο μαύρο τότε Λονδίνο
στα 27 του στα 2
τον έκοψαν οι ναζί
Είδα μισή Λευκωσία
βουλιαγμένη Σερβία
στο Βελιγράδι ένα φάντασμα
σ'άδειο ξενοδοχείο
αμερικάνικες βόμβες
και εγώ να κοιμάμαι
αύριο θα τραγουδάμε
στης πλατείας τη γιορτή
Είδα κομμάτια το κρέας
μες τα μπάζα μιας πόλης
είδα τα χέρια, τα πόδια
πεταμένα στη γη
είδα να τρέχουν στο δρόμο
με τα παιδιά τους στο ώμο
κι εγώ τουρίστας
με βίντεο και φωτογραφική

Εδώ στην άσχημη πόλη
που απ'την ανάγκη κρατιέται
ένας λαός ρημαγμένος
μετάλλια ντόπας ζητάει
Ολυμπιάδες κι η χώρα
ένα γραφείο τελετών
θα σου ζητήσω συγνώμη
που σε μεγάλωσα εδώ
Τους είχα δει να γελάνε
οι μπάτσοι κι απ'την Ομόνοια
να πετάν δακρυγόνα στο πυροσβεστικό
Στο παράθυρο-εικόνισμα
άνθρωποι σαν λαμπάδες
και τα κανάλια
αλλού να γυρνούν το φακό
Και είδα ξεριζομένους
να περνούν τη Γραμμή
για μια πόρνη φτηνή
ή για καζίνο και πούρα
Έτσι κι αλλιώς μπερδεμένη
η πίστη μας η καημένη
ο Σολωμός με Αρμάνι
και την καρδιά ανοιχτή

Δεν θέλω ο εαυτός μου
να'ναι τόπος δικός μου
ξέρω πως όλα αν μου μοιάζαν
θα'ταν αγέννητη η γη
Δεν με τρομάζει το τέρας
ούτε κι ο άγγελός μου
ούτε το τέλος του κόσμου
Με τρομάζεις εσύ
Με τρομάζεις ακόμα
οπαδέ της ομάδας
του κόμματος σκύλε
της οργάνωσης μάγκα
διερμηνέα του Θεού
ρασοφόρε γκουρού
τσολιαδάκι φτιαγμένο
προσκοπάκι χαμένο
Προσεύχεσαι και σκοτώνεις
τραυλίζεις ύμνους οργής
Έχεις πατρίδα το φόβο
γυρεύεις να βρεις γονείς
μισείς τον μέσα σου ξένο
Κι όχι
δεν καταλαβαίνω
δεν ξέρω που πατώ
και πού πηγαίνω

http://www.youtube.com/watch?v=UcvkRZJCMaY 

Ένα τραγούδι που εκφράζει πολλά...
Εκφράζει την κατάσταση της σημερινής κοινωνίας...
Ένα τραγούδι από έναν αληθινό καλλιτέχνη...
Κάποιον που περνάει μηνύματα μέσα απ'τα τραγούδια του...



Δεσποινίς Άγνωστη

6 σχόλια:

  1. Άκρως επίκαιρο και γαμώτο πάντα διαχρονικό.
    Κάποια πράγματα,φοβάμαι, δε θα αλλάξουν ποτέ.
    Συμφέρον,'εγώ',διαφθορά και σαπίλα.Τίποτα άλλο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς, @Lvi, κάποια πράγματα ίσως να μην αλλάξουν ποτέ... ίσως όμως να ήταν καλύτερα αν ο καθένας έκανε πέρα το εγώ του και έκανε κάτι, μήπως και αλλάξει κάτι... να μου πεις τώρα, τι λέω κι εγώ?? για τι ελπίζω δεν ξέρω.... ίσως λόγω ηλικίας να έχω μια μεγαλύτερη δώση ελπίδας... μόνο ο χρόνος θα δείξει..

      Διαγραφή
  2. Το λατρεύω αυτό το τραγούδι και τον Αλκίνοο φυσικά! Κρίμα που μέσα του καθρεφτίζεται το σήμερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ τον λάτρεύω τον Αλκίνοο... Είναι μοναδικός!!! ΖΩ για τη μέρα που δεν θα είναι επίκαιρο αυτό το τραγούδι!

      Διαγραφή
  3. Ποτε θα κανει ξαστερια?....

    Καλως σε βρηκα, γλυκια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες!! :))
      Το πότε θα κάνει ξαστεριά σ' αυτή τη χώρα, να σου πώ την αλήθεια.. δεν το ξέρω.. Απλά ώρες - ωρες σκέφτομαι ότι ίσως για να δουμε τ'αστέρια, εκτός από το να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι, είναι να αλλάξουμε λίγο... "θέση"

      Διαγραφή