Ήσουν ένα όνειρο μονάχα.
Ένα όνειρο αλμυρό, σαν το νερό της θάλασσας.
Κι εσύ κινείσαι πάντα όπως τα θαλασσινά νερά.
Άνεμοι δυνατοί σε ταράζουν,
κι εγώ μέσα στην φουρτούνα σου πνίγομαι,
γιατί ήμουν μικρή για να μάθω κολύμπι.
Όταν ξύπνησα έμαθα να κολυμπώ.
Καλά, πολύ καλά.
Μα τότε,
ξαφνικά,
χάθηκαν οι θάλασσες.
καλό σας βράδυ,
Δ.Α.
νιώθω πως κολυμπάω και πνίγομαι
ΑπάντησηΔιαγραφήμα μ'έναν μαγικό τρόπο βρίσκομαι
και πάλι στην επιφάνεια και αναδύομαι.
τα ρουθούνια μου γεμίζουν όλο λαχτάρα αέρα,οξυγόνο.
τότε πεισμώνω και βουτάω γεμάτη ορμή
στο αβυσσαλέο μπλε των θαλασσών [του].
δεν επιθυμώ να σωθώ,
επιζητώ
τη φυγή,
τη λήθη,
το θάνατο.
θέλω να πνιγώ,
μα είναι κάτι σκέψεις-σωσίβια που με βγάζουν στ'ανοιχτά..
<3 <3
Διαγραφή<3 <3
ΑπάντησηΔιαγραφήΜία καρδιά και για τις δυο Ιωάννες...