κρυμμένη μελωδία

Ακούω τη μελωδία σου από μακρυά

υπόκωφη και ζεστή .

Ψάχνω στους διαδρόμους δειλά να σε βρω.

Τρέχω κι ανοίγω τις πόρτες,

ψάχνω, ψάχνω.

Δεν είσαι πουθενά.

Μα η μουσική δυναμώνει.

Με καλεί.

Το ξέρω ότι είσαι εσύ,

το αισθάνομαι.

Μου φωνάζει να πάω κοντά σου,

να τρέξω να σε βρω.

Τα αφτιά μου βουίζουν,

το βλέμμα μου θολώνει.

Το κεφάλι μου πάει να σπάσει.

Δεν σε βρίσκω πουθενά.

Πού είσαι;

Αφού σε ακούω, δεν μπορεί να είσαι μακρυά!

Πού είσαι;