Βροχή μου...

Βρέχει κι εγώ τυλίχτηκα
σ' αυτή την αγκαλιά
στα σκουριασμένα σύννεφα στα φύλλα
στης βρεγμένης γης τη μυρωδιά

Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά

Βρέχει και στους καταυλισμούς
χορεύουν τα παιδιά
στάζει ο θεός στις προσευχές στο ντέφι
στις καρδιές στα πόδια τα γυμνά

Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά

Ήρθες βροχή μου κι άλλαξες
το δρόμο και το νου
και βούλιαξε το βήμα μου ποτάμι
κι άθελά μου με τραβάς αλλού

Ας ήτανε να πνιγώ σαν μια σταγόνα
μέσα στα χείλια σου εγώ
βροχή μου σκέπασε αυτή τη γωνιά
τούτο το σώμα που διψά

Βροχή λοιπόν σήμερα, κρύο και γενικότερα ένα μελαγχολικό τοπίο εξελήσετε γύρω μας....
Πόσο λατρεύω την βροχή. Είναι σαν να ξεπλένει όλη τη γη και να μας λειτρώνει απο τις αμαρτίες μας..

Μυρίζει βρεγμένο χώμα. Βγες έξω και μύρισέ το! Νιώσε τις σταγόνες της βροχής πάνω στο πρόσωπό σου... Νιώσε τη φύση γύρω σου! Αφουγκράσου την! Σε χρειάζεται....

Σκέψου το νερό που πέφτει πάνω σου πόσο λίγο είναι πάνω στην γη. Μην το σπαταλάς...
Και όπως λέει κι ένα άλλο τραγούδι, το νερό είναι στοιχείο και στιχιό

Υ.Γ. όπως καταλάβατε σήμερα με έμπνευσε ο Χρήστος Θηβαίος ;)





                         Φιλιά! :*
        Δεσποινίς Άγνωστη